ahlakın zorunluluğu

[saram]

Soru “Ben bir Müslüman olarak doğdum ve öyle yetiştirildim, araştırdıkça ailemin doğrularından farklı gerçeklerle karşılaştım ve birçok yanlışlarımı da gördüm. Ve kendimi düzeltmeye çalışmak gerçekten yeterince zorken ve doğruları ararken geçenlerde bir binanın önünden geçiyorum. Bir baktım ki bir afiş ve afişte biz Müslümanların diline pelesenk olmuş bir söz. Sözü tam olarak hatırlamıyorum ama temelde bir ayetin özüne sahip ve bunu söyleyenin ateist görüşe sahip bir grup olduğunu biliyorum. Aklıma takılıyor hemen. İyi de diyorum ben de aynı şeyi söylemiyor muyum? Aramızda ki fark? Ben bir Müslümanken o noktaya gelmek için uğraşıyorum ama o da bir ateist ve aynı noktaya gitmeye çalışıyor. O zaman benim ahlakım nedir ki?”
Muhtemel bir karşılık “Biz Müslüman olarak doğduk ancak İslamiyet’i bilmiyoruz. Allah kıskanç bir tanrı değil ki din diye bir şeyi sadece ona yakmalık sunu sunalım ya da sırf onu memnun etmek için oruç tutalım diye oluştursun. Adam olalım da yolumuzu bulalım diye yapıyor. Yetişme tarzımız her ne kadar değişse de özünde aynı doğrular bulunmakta. Peki, ateist dediğin o kişi hangi ülkede yetişti. Uzaydan düşmedi ya. Adı da Ahmet, Mehmet falan filan… Aynı toprakta yoğrulduk, aile geçmişine bakmak gerek onunda ailesi Müslüman değil mi? Eh muhtemelen öyle. Az önce söylediğim şeye geliyorum şimdi, biz İslamiyet’i hiç öğrenmedik ki sadece kulaktan dolma şeylerle hayatımızı idame ettiriyoruz, yani atalarımızın dinini yaşıyoruz. Doğruluk diyoruz ama ilk fırsatta kazık atıyoruz, faiz haram ama paramızı en fazla verene yatırırız, şirk koşmaktan ödümüz kopsa da tekkelerde yatırlara yalvar yakar oluruz, tecavüz en büyük günahlardan ama kundakta ki bebeklere göz dikeriz, ırkçılık yapmak yasak mı yasak ama önümüze gelen ilk kişinin kellesine göz koyarız. Niye? Çünkü abi o başkası ya… Cehennemlik O. Eee şimdi geliyoruz Müslümanlara. Bu ateist ne diyor ki doğruluk, eşitlik, hak, hukuk falan filan işte… Adam İslamiyet’i inkâr etmiyor ki adam Müslümanları inkâr ediyor. Tanıdığı Müslümanlar nasıl davranıyorsa tam tersini yapıyor. Psikoloji diyelim. Zaten onun ahlaki eğitiminde de İslami gelenekler yok mu? İslamiyet değilse de bir başka din ya da inanç… Aslında azıcık öze indiğimizde her dinin temelinde ortak doğrular vardır bu da demektir ki insanın özünü Allah’ın emirleri oluşturuyor. Eh nihayetinde herkesin kabul ettiği şekilde tarihin ilk dönemlerinden beri dini bir ahlakla ahlaklanıyoruz. Hangisi olduğunun bir önemi yok bu noktada. Doğuyoruz ve bize hemen yapmamamız gerekenler öğretiliyor. Onu yapma bunu yapma. Neden? Ahlaklı olmak bir mecburiyettir. Yoksa yaşayamazsın… Yaşayamayız. Daha doğrusu yaşatmazlar.
Bir örnek verecek olursam, Elimizde bir milyon bebek var. Bu bebekleri bir şehre yerleştiriyoruz ve onlara sadece dili öğretiyoruz. Hemen demeyin ki olur mu öyle şey. Diyelim ki oldu. Bu çocuklara bildiğimiz anlamda hiçbir ahlaki eğitimi vermiyoruz ama yaşamak için gerekli olan şeyleri veriyoruz onlara. Geri kalan her şeyde serbest bırakıyoruz. Sonrasını tahmin edin. Gerçek anlamda ahlaki eğitimi olmayan toplum bunlar oluyor. Bu çocuklar ya ahlakı bulacaklar ya da yok olacaklar. Burada da devreye peygamberler giriyor. Peygamber demeyin de başka şey deyin ne derseniz deyin ama bir uyarıcıya ihtiyaç var mı var… uyarıcı kuralları kurallarda ahlakı getirir