gönderen muhibbi » 29 Eki 2015 08:54
"Bana üç lira verirmisin" demişti.
Üç lira istemişti benden...
Aylardır gelir geçerim yanından
Tahtadan bir bankta uyduğunu görürüm
Üzeri açık, cenin pozisyonunda,
büzüşmüş bir şekilde uyur
Yazları imrendirici gelir o hali
Güneş acele bir şekilde yerini almış,
Uyanmasini bekler gibidir.
Ama kış farklı, kışın karanlığı, soğuğu acımasız
Geceler sonsuz gibi gecmekbilmez
O yine, soğuk kış sabahı kuru bankta-
Cenin pozisyonunda büzüşmüş bir sekilde uyur
Uyanık olduğu sabahlarda yine üç liramin olup olmadığını sorar
Neden üç lira? iki değil, bir değilde üç lira?
Diye merak ederim
Ondan korkmam, konuşmaktan cekinmem.
Aramızda geçen iki/üç kelimelik konuşmalar sonucu
Sesinin çok güzel oldugunu soyleyebilirim,
konuşması düzgün, görünüşü korkutucu değil.
Anlamaya çalışıyorum
Onu bu denli güçlü yapan şey nedir diye düşünüyorum,
Merak ediyorum.
Bana göre,
Kış soguguna meydan okumak her bunyenin işi değildir.
Bu denli güçlü bir insan,
Korkutucu yalnızlığı sevebilecek kadar güçlü bir insan,
Nasıl olurda insanlarla birarada olamaz?
Insanlardan neden kaçar?
Anlam veremiyorum.
İnsanlarla bir arada yaşamak, soğuktan,
Yalnızlıktan daha mı zor?
''Ne gördüğüm hakikati gizlemekten hoşlanırım, ne de bunu açıkça ifade etmekten korkarım. Aydınlık ve karanlık arasındaki, savaşa her yerde katıldım. Bundan dolayı her yerde Kalın kafalı çoğunluğun öfkesinde hedef olarak yaşadım."